(...) Przestrzeń Niebajek, dzieł bez skłonności do prawienia morałów, zapełniają ludzie, zwierzęta, rośliny i przedmioty, które - podobnie jak w krótkich powiastkach wierszem Ignacego Krasickiego (1735-1801) - „ilustrują jakąś prawdę ogólną, dotyczącą doświadczeń ludzkich powtarzalnych i powszechnych”. W odróżnieniu od bajek epigramatycznych najwybitniejszego z pisarzy polskiego oświecenia bohaterom prac plastycznych Krzysztofa Wosika często przewinienia uchodzą bez kary. Skłonni do popełniania występków i podporządkowani uzależnieniom folgują złym przyzwyczajeniom, ale wydanie rzetelnego osądu o nich Artysta pozostawia Odbiorcom.
W związku z Wosikowymi asamblażami nasuwa się refleksja na temat semiologii życia codziennego. Otóż w Niebajkach przedmiotom, układającym się w określone konstelacje, Artysta nadaje sens symboliczny, dlatego również rzeczy mają wpływ na bieg ludzkich spraw. Sporządzony przez Wosika remanent w rekwizytorni wydał bogaty plon, tj. cykl kompozycji odwzorowujący indywidualne metody pracy Artysty, jego odrębny styl i osobiste wrażenia."
Prof Dominika Dworakowska
Uniwersytet Łódzki
Zakład Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz