(...) Przestrzeń Niebajek, dzieł bez skłonności do prawienia morałów,
zapełniają ludzie, zwierzęta, rośliny i przedmioty, które - podobnie jak
w krótkich powiastkach wierszem Ignacego Krasickiego (1735-1801) -
„ilustrują jakąś prawdę ogólną, dotyczącą doświadczeń ludzkich
powtarzalnych i powszechnych”. W odróżnieniu od bajek epigramatycznych
najwybitniejszego z pisarzy polskiego oświecenia bohaterom prac
plastycznych Krzysztofa Wosika często przewinienia uchodzą bez kary.
Skłonni do popełniania występków i podporządkowani uzależnieniom folgują
złym przyzwyczajeniom, ale wydanie rzetelnego osądu o nich Artysta
pozostawia Odbiorcom.
W związku z Wosikowymi asamblażami nasuwa się refleksja na temat
semiologii życia codziennego. Otóż w Niebajkach przedmiotom, układającym
się w określone konstelacje, Artysta nadaje sens symboliczny, dlatego
również rzeczy mają wpływ na bieg ludzkich spraw. Sporządzony przez
Wosika remanent w rekwizytorni wydał bogaty plon, tj. cykl kompozycji
odwzorowujący indywidualne metody pracy Artysty, jego odrębny styl i
osobiste wrażenia."
Prof Dominika Dworakowska
Uniwersytet Łódzki
Zakład Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz